Yıllar sonra Bir Bodrum Yazısı
Artık yazan yok, yazılsa bile zaten okuyan da yok. Tükettik Bodrum’u, eskittik, bitirdik, yok ettik belki. Yıllar önce bıktık, bir kenara attık; sanki eski bir terlik gibi. Yalnız öyle bir alışkanlık var ki, arada sırada ayağımıza geçirip, şıpıdık şıpıdık yollara düşesimiz geliyor. İllaki bir uğrayıp halini hatırını sorasımız geliyor. Özlüyoruz sıla gibi, çocukluğumuz, gençliğimiz gibi, kaybettiğimiz büyüklerimiz, dostlarımız, sevdiklerimiz gibi. Eski resimlere bakıp da iç geçirdiğimiz yerleri özlediğimiz gibi.
Yıllar itibariyle çeşit çeşit koylarının da keşfi ile el sürülmedik yeri kalmamış Bodrum’un. Zamanında köy, koy, yolu suyu yok diye rağbet görmemiş, mis kokulu mandalina,limon bahçeleri ile çevrelenmiş, üç beş evden oluşan o eski yerlerden şimdi pek kalmasa da içinde yaşadığınız an’ın geçmişle yaptığı gelgitleri yaşamak ve aynı anda hüznü, kederi ve keyfi tadabilmek adına orada olmak güzel. Tercihimden mutluyum.
