Klasik bir yanıt. İstanbul'da doğdum, çocukluğum ve ilk gençliğim İzmit'te geçti, üniversiteye başladığım yıl tekrar İstanbul'a döndüm ve 1985 yılından beri Acıbadem'de yaşıyorum, ailem babamın işi nedeniyle 1992 yılında Acıbadem'li olabildi. Hobilerine zaman ayırmayı becerebilmiş, yaşamın başka tatlarından da faydalanmayı başarabilmiş bir Elektronik-Haberleşme Mühendisiyim. 18 yıl mühendis olarak çalıştım. 2006 yılında ara verdiğim çalışma yaşamımı 2008 yılında tamamen sona erdirdim.
Yazmaya 1998 yılında başladım. Bunun en büyük nedeni hafızasızlığımdır. Katiyen aklımda birşey tutamam. Gördüğüm, gittiğim yerleri unutmamak için notlar tutarken kendimi gezi yazıları dünyasında buldum. Ardından makaleler, denemeler ve sonunda da kitap geldi.
Bugün çalışmıyor, emeklilik için yaşımı bekliyorum. Son torba yasa sayesinde aftan yararlandım ve bir aksilik olmaz ise ikinci üniversiteyi okumaya niyetliyim. İstanbul Üniversitesi-Felsefe Bölümü öğrencisi olmak için başvurdum.
Beni Acıbadem Caddesinde hergün yürürken görebilirsiniz, yazmak gibi yürümek de benim en büyük tutkum.
İş hayatını bırakıp, gezgin olmaya nasıl karar verdiniz? Sizin için bir kaçış mı, yoksa bir özlem miydi? Süreci ve hissettiklerinizi anlatır mısınız?
Aslında gezgin olmak için iş hayatımı bırakmadım, böyle dersem haksızlık etmiş olurum. İş hayatını terk etmek biraz zorunluluk oldu ama bu zorlama benim için tercih edilen bir yaşamın başlangıcı da oldu. Kaçış ve özlem demeyeyim ancak bu durum benim böyle bir hasretim olduğunu bana fark ettirdi. Sonuçta kaçışı daha önce yapmalıydım diye bağlayabilirim. Olanaklarım yetse tam bir gezgin olurum hem de hiç düşünmeden, gezmek dünyanın en güzel şeyi. Gezgin olarak anılmak ise benim için büyük mutluluk.
